بررسی میزان دانش و تجربه خانواده بیماران سرطانی در مورد کنترل درد

مقدمه و هدف: درمان سرطان بیشتر به سمت درمان سرپایی تغییر یافته است و این نکته نیاز به مسئولیت پذیری بیشتر از سوی مراقبان و خانواده بیماران سرطانی دارد. درد یکی از علائم استرس زا و مزمنی است که بیمار دچار سرطان آن را تجربه می کند و جزء اولین نگرانی های مراقبان می باشد. دانش و تجربه خانواده بیماران سرطانی، عامل مهمی در درمان درد آن ها است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف، تعیین میزان دانش و تجربه خانواده بیماران سرطانی در مورد درد، طراحی و اجرا شده است.     مواد و روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- مقطعی است که طی یک سال روی صد نفر از اعضای خانواده بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه درد خانواده مرکز تحقیقات سرطان کالیفرنیا ( city of hope ) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه بررسی و پایایی آن نیز به کمک آزمون مجدد و پیرسون ( r=0.81 ) محاسبه شد. پس از تکمیل و شماره گذاری پرسشنامه ها، تجزیه و تحلیل اطلاعات به وسیله روش های توصیفی و تحلیلی انجام گرفت.     نتایج: 88 نفر از مراقبان بیش از دوازده ساعت در روز در کنار بیمار خود بودند، مراقبان مرد زمان بیشتری را به بیمار خود اختصاص می دادند. میانگین سن مراقبان (22/15 ± 98/39 ) سال بود. 90 درصد افرادی که زمان زیادتری کنار بیمار می ماندند، سطح تحصیلات کمتری داشتند (دیپلم به پائین)، اما نمرات خوبی را از نظر دانش و تجربه در زمینه کنترل درد کسب کردند. شایع ترین سرطان ها به ترتیب عبارت بودند از: سرطان خون، ریه، لوزالمعده، استخوان، کبد و پستان، پروستات، معده و کولون. میزان دانش مراقبان (84/11 ± 31/55 ) در حد متوسط و میزان تجربه آنها (53/8 ± 25/48 ) در حد خوب ارزیابی گردید. در مجموع میانگین (5/6) برای همه مراقبان از نظر دانش و تجربه کنترل درد حاصل شد. مردها نیز نمرات بالاتری از نظر دانش و تجربه نسبت به زن ها کسب کردند.   نتیجه گیری: حمایت از آموزش مراقبان و ارتقاء سطح دانش و تجربه آنها، عامل مهمی در کنترل درد بیماران سرطانی است. با توجه به سطح دانش و تجربه مراقبان، برنامه های آموزش مداوم و آموزش پایه می تواند سطح دانش و تجربه آنان را در زمینه درمان درد سرطان ارتقاء دهد.